no saber avenir-se (d'alguna cosa) SV, estranyar-se granment d'alguna cosa (DIEC1)
No se sap avenir que l'hagi tractat com ho ha fet, el creia amb més tacte
→no saber-se acabar (alguna cosa), fer-se creus (d'alguna cosa), no poder-se acabar (alguna cosa), rapar-se ses celles
▷venir de nou (a algú) (p.ext.); caure-li les ales del cor (a algú) (p.ext.); quin misteri, sense creu (p.ext.)
no saber avenir-se (d'alguna cosa) SV, estranyar-se granment d'alguna cosa (EC)
No se sabien avenir de veure'l tan alt / Al principi no sabia avenir-se que el seu fill fos homosexual, però després ja ho va acceptar (R-M, *)
→no saber-se acabar (alguna cosa), fer-se creus (d'alguna cosa), no poder-se acabar (alguna cosa), rapar-se ses celles
▷venir de nou (a algú) (p.ext.); caure-li les ales del cor (a algú) (p.ext.); quin misteri, sense creu (p.ext.)